pol|eźć

pf (polezę, poleziesz, polazł, polazła, poleźli) vi pot. 1. (powlec się) to trudge

- wolno polazł na górę he trudged up the stairs

- mimo zmęczenia polazła jeszcze do sklepu despite her weariness she dragged herself to the shop

2. (pójść nie wiadomo dokąd lub bez potrzeby) to go

- polazła gdzieś i teraz muszę na nią czekać she’s gone somewhere and now I must wait for her

- znów polazł na „Casablankę” he went to see ‘Casablanca’ (yet) again